جدایی

آمد گل سرخ هفت اقلیم آورد

بگذشت که فصل زرد تقویم آورد

دلسرد نشست  پشت و پیمانه شکست

زخم دلم از جدایی اش سیم آورد

::

پاییز دو رنگ باغ زرد و گل سنگ

آیینه ی داغ  آه ِ سرد و گل سنگ

ای یار چه مانده بی تو در سینه ی من

مینای شکسته در نبرد و گل سنگ

::

شیدای نشسته در قفس ناله بزن

مینای شکسته یک نَفَس ناله بزن

خواهی برسی به یار با صبر و سکوت

کاری نرود به پیش; پس ناله بزن

::

نی گوشه ی لب نشسته یادش را خواند

با خط کج شکسته یادش را خواند

انگشت اشاره اش به هر بند گذشت

با ناله ی باز و بسته یادش را خواند

::

هرشب غزلی غریب تر خواهم خواند

با ساز شکسته تا سَحَر خواهم خواند

نی هستم و رسم می پرستان دارم

در آتش راز شعله ور خواهم خواند

::

نی هستم و هی شکسته دل خواهم خواند

در آتش راز متصل خواهم خواند

تا خلوت ِ  اُنس اهل دل پابرجاست

دارم همه حق آب و گل خواهم خواند

محمدیزدانی"جوینده"