ماه که بالا آمد

مهربان یار منا , ماه که بالا آمد
بر لب چشمه بیا , ماه که بالا آمد

خاک راهم همه تن , تا گذری بر سر من
جان ِ من یک تک پا, ماه که بالا آمد

حلقه در حلقه صفا ریخته از پنجره ها
شب کجا ؟چشمه کجا ؟ ماه که بالا آمد

رو به هر سو کُنَما هروَلَه هوهو کنما
تَن تَنا تَن تَتَنا ماه که بالا آمد

نور من سایه ی من ای سروسرمایه ی من
آب کن سنگ مرا ماه که بالا آمد

لنگ نگذارمرا بشکن و بردار مرا
ای همه نور خدا ماه که بالا آمد

امشب و هرشب این دشت تماشا دارد
سایه ای سر به هوا ماه که بالا آمد

دل به دریا بزنم خیمه به صحرا بزنم
با همین زمزمه با ماه که بالا آمد

محمدیزدانی "جوینده"

نوشته شده توسط محمدیزدانی"جوینده" در شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ |